Sydney en de beklimming van de Harbour bridge

Na een prima en comfortabele reis met Air New Zealand kwam ik maandagochtend vroeg in Sydney aan. Er was geen tijd om bij te komen, want ik had deze dag ontmoetingen met drie agenten die het Quark product verkopen of willen verkopen, een jobinterview en tenslotte een diner met een ‘conculega’  operator (Aurora Expeditons), die op dit moment een schip van ons huren.

Australie is voor Quark na de Verenigdse Staten de tweede markt, dus vandaar de extra aandacht, deze trip en het idee om een lokale werknemer aan te nemen.

Het was voor het eerst dat ik Sydney bezocht en ik was al snel weg van deze geweldige stad. De steden in Australië hebben iets weg van de steden in Canada; ruim, schoon en groen. Sydney is bovendien gelegen in een heuvelachtig gebied aan zee, met veel baaitjes en inhammetjes, waarin weer honderden zeilbootjes liggen. Zeer pittoresk. Ik zat in een hotel aan Bondi beach, een van de bekenste strandjes bij Sydney, met een hoog surfergehalte en -sfeertje. Heel gezellig dus. En uiteraard is het nu zomer in Australie, dus was het heerlijk zonnig en warm.

Dinsdag volgden gesprekken met nog twee agenten, nog een jobinterview en een lunch met twee van onze expeditieleden; Milton Sams http://www.quarkexpeditions.com/why-quark/our-people/antarctic/milton-sams, een veteraan die bij ons het mounteneering (klimmen) en skiprogramma leidt en expeditieleider Lynn Woodworth http://www.quarkexpeditions.com/why-quark/our-people/antarctic/lynn-woodworth.

In de namiddag had ik een paar uur “vrij” en besloot ik één van de meest populaire attracties te doen in Sydney; het beklimmen van de 140 meter hoge Harbour bridge. http://www.bridgeclimb.com. Een drie uur durende tocht naar het hoogste puntje van deze enorme brug. Een uitstapje wat maar liefst $200 kost… maar toch elke dollar waard is. Het wordt dan ook buitengewoon goed begeleid; elk risico wordt volledig uitgesloten. Je loopt en klimt de hele tocht gezekerd. En de uiteindelijke klim over de boog is eigenlijk net zo simpel als het beklimmen van een niet al te steile trap; het is erg breed en het geeft een stevig gevoel. Iets meer vlinders in mijn buik kreeg ik juist in het begin, als je over een smal klein hangbruggetje loopt wat onder het wegdek hangt.  Je zit dan al een meter of vijftig hoog, en het voelt gewoon minder stevig (het is het uiteraard wel).

Vanzelfsprekend is het uitzicht van de brug helemaal geweldig. Het was een prachtige zomerdag. Grappig was dat de helikopters ongeveer op dezelfde hoogte vlogen. Ik voelde me net King-Kong ; het was alsof ik ze uit de lucht kon grijpen. En voor de extra actie vertrok er onder ons een groot cruiseschip van P&O uit de haven.

Grappig feitje over de brug; deze werd tijdens de grote depressie in de jaren dertig aangelegd. Maar de plannen waren daarvoor al ontwikkeld, toen er in totaal zes auto’s in Sydney rondreden. Aangezien het plan was om al meteen 6 rijstroken te openen, betekende het toen één rijstrook voor elke auto in de stad. Hoezo visionair!